donderdag 31 januari 2013

Misleiding van Tweede Kamer over Syrië door Ministerie van Buitenlandse Zaken?

In twee documenten van het ministerie van Buitenlandse zaken van eind januari 2013 wordt gesproken over Syrië (1,2). In beide berichten komen dezelfde zinsnedes voor die toch uitermate opmerkelijk zijn voor iemand die zich wat meer in de Syrische kwestie heeft verdiept. In de brief aan de tweede kamer van 29 januari 2013 kunnen we de volgende passage lezen (vet gedrukte tekst door mij aangebracht):

PvdA-Minister van Buitenlandse Zaken, Frans Timmermans

"De situatie in Syrië blijft erg zorgwekkend. Het geweld gaat door en steeds meer burgers worden slachtoffer daarvan. Een politieke oplossing voor het conflict lijkt ver weg. Tijdens een toespraak op 6 januari jl. bleek wederom dat President Assad niet bereid is tot enige vorm van constructieve dialoog. Hij ontkende dat er een opstand gaande is in Syrië, zag geen ruimte voor een politieke transitie en zette in op verdere intensivering van het gewapend conflict. Het kabinet blijft derhalve van mening dat Assad geen deel zal kunnen uitmaken van het nieuwe Syrië.

In zijn toespraak wees Assad internationale bemiddeling van de hand, hetgeen het werk van VN-vertegenwoordiger Brahimi ernstig bemoeilijkt. Brahimi blijft inzetten op een vredesplan op basis van het Genève communiqué van 30 juni jl. en heeft hierover op hoog niveau overleg gevoerd met de VS en Rusland, en met de National Coalition for Syrian Revolutionary and Opposition Forces (‘de Coalitie’) en regionale actoren. Zijn laatste gesprek met de VS en Rusland heeft vooralsnog niet tot een doorbraak geleid. 

Het kabinet is voorstander van een politieke oplossing van het conflict, steunt Brahimi in zijn werk en ziet in de weigering van Assad om aan een politieke oplossing deel te nemen een bevestiging van de noodzaak om waar mogelijk de druk op het regime op te voeren (2)."

Het is ronduit fascinerend, maar zeker ook zorgwekkend om te lezen hoe het ministerie hier halve waarheden verkondigt en daarmee ook de tweede kamer misleidt. Laten we dit bovenstaande stuk eens doorlopen en dan vooral aandacht schenken aan de door mij vetgedrukte delen.

PRESIDENT ZOU NIET BEREID ZIJN TOT DIALOOG
Al sinds een zeer vroeg stadium in het conflict heeft president Assad zich opengesteld voor dialoog met de oppositie. Het is juist de oppositie geweest die pertinent heeft geweigerd een dialoog aan te gaan. De 'Coalitie [van Doha]' zoals deze hierboven wordt gemeld heeft nadrukkelijk in haar manifest staan dat er niet onderhandeld mag worden met de Syrische overheid zolang president Assad er nog is. Met andere woorden: de enige manier voor de president om in dialoog te gaan is door niet aan de dialoog mee te werken. Dat is het standpunt van de oppositie en daarmee ook van de Nederlandse regering



NEDERLAND STELT DAT PRESIDENT ASSAD GEEN DEEL MAG UITMAKEN VAN HET NIEUWE SYRIË
Nederland denkt schijnbaar het recht te hebben om te mogen oordelen wat het resultaat is van een eventuele dialoog tussen de oppositie en de overheid in Syrië. Zij zeggen niet dat het resultaat volledig afhankelijk is van de uitkomsten van de dialoog en dat het in de handen van het Syrische volk ligt. Nee, Nederland is van mening dat zij kunnen bepalen dat de president niet in het nieuwe Syrië een rol mag spelen. Hierbij negeren zij volledig iedere vorm van democratie. Zou het immers niet de keuze van het Syrische volk moeten zijn om te bepalen wie de toekomstige president van Syrië is. President Assad geniet nog altijd veel steun in Syrië en die steun lijkt eerder toe te nemen dan af te nemen a.g.v. de vele bloeddorstige en gruwelijke aanslagen van de tegenstanders van de president en de huidige seculier overheid.

INTERNATIONALE BEMIDDELING ZOU VAN DE HAND GEWEZEN WORDEN DOOR PRESIDENT ASSAD
President Assad heeft actief meegewerkt met de waarnemingsmissie van de Arabische Liga, en met die van de VN. Ook is zij een voorstander geweest van de bemiddelingen van Kofi Annan en Lakhdar Brahimi. Ze is wel kritischer geworden ten opzichte van deze laatste omdat hij niet bepaald neutraal lijkt te zijn. Hij lijkt namelijk zelf van mening te zijn dat Assad dient op te stappen. Het probleem ligt juist bij de Westerse landen en landen als Turkije en Qatar die iedere bemiddelingspoging blokkeren en ook met alle macht proberen het communiqué van Geneve te dwarsbomen. Rusland heeft er op 31 januari nog over geklaagd dat vooral de Verenigde Staten alles in het werk stellen om dit communiqué te verzwakken (3).

Eén cruciaal punt in dit communiqué is dat alle landen hun best moeten doen om de strijdende partijen aan de tafel te brengen. Dit is nu juist wat landen als Frankrijk, Engeland en de VS niet willen: zij hebben een obsessie ontwikkeld rondom de positie van president Assad. Zij wensen een staatsgreep en een dialoog brengt een staatsgreep in gevaar. Ook Nederland staat met haar standpunt aan de zijde van Frankrijk, Engeland en de VS, terwijl Rusland en China juist wel pleiten voor dialoog, maar machteloos zijn als de westerse landen niets doen om de oppositie te laten spreken met de overheid.

Genève, de plaats waar het communiqué over Syrië werd getekend op 30 juni 2012
waar de Westerse landen eigenlijk een beetje mee in de maag zitten omdat het pleit
voor een politieke dialoog zonder iets te zeggen over de positie van President Assad

KABINET VOORSTANDER VAN POLITIEKE OPLOSSING?
Het is dan ook ronduit absurd als Nederland stelt een voorstander te zijn van een politieke oplossing terwijl ze zó overduidelijk partij kiezen voor de oppositie, waarvan substantiële delen vooral gericht zijn op het vernietigen van de seculiere staat Syrië, om een sharia-staat op te richten. Als Nederland werkelijk serieus een voorstander zou zijn van een politieke oplossing zou ze haar best doen om de oppositie aan de tafel te krijgen om te overleggen met de Syrische overheid, en dan is het van secundair belang of president Assad daar nu bijzit of niet. Het gaat om de dialoog die een einde kan maken aan het bloedvergieten. Momenteel wordt mede door het Nederlandse beleid een situatie in stand gehouden waarbij via Turkije stromen Salafistische strijders uit het buitenland met wapens uit Qatar en Saudi-Arabië kunnen voortgaan met het terroriseren van het Syrische volk, waarbij de schuld bij de Syrische overheid zou liggen.

De ironie wil dat in de brief van 26 januari aan de kamer ook gesproken wordt over de situatie in Mali. Hierbij wordt de volgende zinsnede gebruikt:

"De Malinese autoriteiten dienen hun verantwoordelijkheden te nemen ten aanzien van de bescherming van de Malinese bevolking en het vinden van een politieke oplossing." (1)

Hieruit valt te concluderen dat Nederland het een verantwoordelijkheid vindt van de autoriteiten om haar bevolking te beschermen tegen terroristisch geweld. Als echter de Syrische autoriteiten haar volk wil beschermen tegen het terroristisch geweld van de gewapende bendes dan blijkt dit principe klaarblijkelijk geen waarde te hebben.

CONCLUSIE
Het zijn juist landen als Rusland, China, Iran, Irak, Libanon, India en vele landen in Latijns-Amerika die al vanaf het begin hebben gepleit voor een politieke dialoog tussen de strijdende partijen. Het is de houding van landen als Nederland die ervoor heeft gezorgd dat een politieke dialoog haast onmogelijk is geworden vanwege de ongebreidelde steun voor de gewapende bendes en oppositie in Syrië en haar consistente demonisering van de Syrische overheid middels woorden en sancties.

Ondanks de vele aanslagen, de vele gruwelijkheden die voornamelijk zijn uitgevoerd door de gewapende extremistische moslimgroeperingen weigert Nederland haar obsessie met de val van Assad op te geven, en blijven ze schermen met vage termen over politieke oplossingen, zonder ook maar iets te doen om een dialoog mogelijk te maken. De positie van Nederland die naadloos aansluit bij de VS die ook streven naar een staatsgreep in Syrië is schandelijk en wordt verhuld door misleidende uitspraken.

Zie voor meer over de Israël-minnende positie van Frans Timmermans in de tweede sectie in het artikel: Engeland vindt Israëlische aanval op Syrië legitiem (4).

Hieronder een interview met prof. Seyed Mohammad Marandi die een perspectief presenteert die nogal contrasteert met de visie van de heer Timmermans:


Dit artikel is ook onder de aandacht gebracht via nujij.nl op 1 februari 2013. Lees ook de visie van Willy van Damme over de positie van Frans Timmermans in de vierde reactie op zijn artikel: Kan men dat wel rechtvaardigen?

NOTEN
(1) http://ikregeer.nl/pdf/kst-205534.pdf (26 januari 2013)
(2) http://ikregeer.nl/pdf/kst-205535.pdf  (29 januari 2013)
(3) http://sana.sy/eng/22/2013/01/31/464878.htm
(4) http://iraansnieuws.blogspot.nl/2013/02/engeland-vindt-israelische-aanval-op.html

Geen opmerkingen:

Een reactie posten