vrijdag 15 juni 2012

Drie groepen van Gewapend Verzet in Syrië - Wie zijn het?

Op 13 juni 2012 verscheen een artikel van Radwan Mortada op de Engelstalige Al-Akhbar website (1) waar een erg verhelderend onderscheid werd beschreven tussen drie gewapende verzetsgroeperingen in Syrië. In deze bijdrage zal ik de informatie hierover vanuit dat artikel beschrijven. Met dank aan Sharmine Narwani (volg haar ook via twitter, @snarwani).




De drie groeperingen zijn:
1. Rijal Allah (Mannen van God) Brigade,
2. Het Khalid Ibn al-Walid Bataljon (Moslim Broederschap)
3. Het al-Farouq Bataljon (voornamelijk Salafisten bewapend en gesponsord door Saudi Arabië, geleid door Alaa al-Sheikh)

De eerste groep, de Rijal Allah, beschuldigt de Khalid en de al-Farouq groep ervan dat zij werken voor een buitenlandse agenda. De Rijal Allah heeft politieke connecties en wel met de al-Radeef al-Thawri beweging, een beweging die actief is rond Damascus, al-Rastam, Aleppo en Latakia, welke geleid wordt door Abu Abd al-Rahman. Hij zegt dat deze groepering zo'n 6200 gewapende leden heeft. Ieder lid is geregistreerd. Zij zouden bereid zijn hun wapens neer te leggen als er duidelijke politieke winst te behalen valt onder de bescherming van de Verenigde Naties.

Deze 'Rijal Allah'-beweging werd voorheen geleid door Amjad al-Hameed, een charismatische voormalige deserteerde kapitein in het Syrische leger. Hij werd enkele maanden geleed vermoord, waarschijnlijk door de harde-lijn islamisten omdat hij zich had uitgesproken tegen de groeiende invloed van deze islamisten in de opstand en hun betrokkenheid bij sektarische moorden. Hij werd opgevolgd door een andere gedeserteerde kapitein, namelijk Hudhaifa al-Qasem.

Binnen deze groepen waaronder ook de Umar al-Khattab, Ali Ibn bi-Taleb en Abu Bakr al-Siddiq brigades is er een groeiende ongerustheid over de het gedrag van de extremistische Takfiri rebellen. Ze beschuldigen hen ervan de revolutie te ondermijnen. Er zouden ook een toenemend aantal botsingen geweest zijn tussen de verschillende Rijal Allah-groeperingen en deze Takfiri over de controle in bepaalde gebieden.

Takfiri - Moslims die afvallige moslims genadeloos aanpakken (zie bijv. (2))


Dan is er nog een leider met de naam Abu Abd al-Rahman die er niet in gelooft dat er momenteel genoeg slagkracht is bij de oppositie om de regering omver te kunnen werpen. Hij is eerder een voorstander om via het plan van Annan tot verandering te komen in Syrië. Dit is ook het beleid van de vechters van Ibn al-Sham al-Thaer van de Damascus-platteland Martelaren Brigade.

Abu Abd al-Rahman zegt ook dat er krachten zijn in Syrië die er voor pleiten om Syrië volledig de puin in te schieten en dan zal Syrië uiteindelijk over een jaar of 10-15 wel weer uit de puinhopen omhoog krabbelen. Hij is daar duidelijk geen voorstander van en wil bloedvergieten en anarchie zoveel mogelijk voorkomen.

Hij stelt dat ze ook de macht zouden hebben om de verschillende strijdende partijen bij elkaar te brengen om samen een gezamenlijke positie in te nemen. Volgens hem zijn er al pogingen geweest om contact te leggen met de VN, maar is dat nog altijd niet gelukt. Hij vreest ook dat de wapensanarchie ervoor kan zorgen dat de steun voor de oppositietroepen afneemt.

Hij distantieert zich verder ook van de door het westen opgehemelde Syrische Nationale Raad, omdat zij zich hebben uitgesproken tegen het vredesplan van Annan. Uiteindelijk moet er toch een dialoog komen en de meeste bannelingen buiten Syrië vertegenwoordigen niet de Syrische bevolking.

Om politieke winst te behalen zou er moeten worden toegegeven dat het onmogelijk zal blijken om de regering alleen met wapens ten val te brengen. Dit wordt als een struikelblok gezien aangezien het geïnterpreteerd kan worden als het in de uitverkoop gooien van het 'bloed van de martelaren' door verraders van de 'revolutie'. Hierop reageert een ander door te stellen dat ze juist het bloed van de martelaren eren door verder bloedvergieten te voorkomen en het Syrische volk niet naar de verdoemenis te helpen.



Tot voor kort hadden velen hun hoop gevestigd op een mogelijke internationale interventie, of een coup door  een officier die de steun kon krijgen van zowel het volk als de oppositiegroepen, maar de optie wordt inmiddels uitgesloten en er lijkt ook geen spoor te zien van de tweede mogelijkheid.

De twee overblijvende mogelijkheden zijn dan ook: dialoog of de complete ineenstorting van Syrië.


voetnoten:
(1) http://english.al-akhbar.com/content/syria-alternatives-ii-no-homegrown-solutions
(2) http://the-mound-of-sound.blogspot.nl/2007_12_01_archive.html

Geen opmerkingen:

Een reactie posten